Het is jammer, dat er vrijwel geen contacten meer zijn tussen de inwoners van Noordeloos in de Alblasserwaard en Noordeloos in de VS. "Moeder" en "kind" leven apart van elkaar, gescheiden door die immense waterplas die Atlantische Oceaan heet.
Voor degenen, die halverwege de vorige eeuw vanuit 
Nederland naar Amerika trokken, betekende de reis geen kleinigheid. In het verre onbekende land moesten ze een nieuw bestaan opbouwen. Zo ook in de bosrijke staat Michigan, waar velen zich vestigden. De plek, die daar nu Noordeloos heet, werd ontgonnen in 1848. Spoedig was dan ook de tijd rijp om een eigen gemeente te vormen. Dat gebeurde in 1855. De nieuwe gemeente werd Noordeloos genoemd, naar aanleiding van het plan om dominee Koene van den Bosch uit het Nederlandse Noordeloos te beroepen. Het beroep kwam in 1856, en ds. Van den Bosch nam het beroep aan en vertrok van Noordeloos (NL). naar Noordeloos (VS). Samen met 29 gemeenteleden maakt hij de grote overtocht.
De bevestiging van dominee Van den Bosch vond plaats in de open lucht, „onder de woudbomen", met een boerenwagen als kansel, omdat het kerkgebouw te klein was. „Het was een plechtig uur en de bossen, wier stilte vroeger door niets werd afgebroken dan het geluid der wilde dieren of het woest geschreeuw van een Indiaan, weergalmden op die dag van de statige tonen der Psalmen Davids".
Noordeloos van nu kent geen boerenwagens meer, geen ruisende woudbomen, en ook geen statige Psalmen Davids. Maar de kerk staat nog wel letterlijk en figuurlijk in het midden van het dorp, en liederen worden er nog steeds gehoord, maar niet meer op de wijs, zoals deze nog in de moedergemeente gezongen werden.
De kerk in Noordeloos, Michigan, telt momenteel zo’n driehonderd leden, die met elkaar ongeveer 75 gezinnen vormen. De zondagse bijeenkomsten beginnen 's morgens om 9.30 uur en 's avonds om 19.00 uur. Voor deze laatste aanvangstijd is gekozen om rekening te houden met de vijf of zes boeren, die er nog wonen.
Vroeger was Noordeloos voornamelijk een zuivelgebied, maar dat is verleden tijd. Vandaag de dag zijn de meeste Noordelozers werkzaam in de bouw of in de handel. Was
Noordeloos de laatste jaren nog een plek van stilstand, daaraan lijkt nu een einde te zijn 
gekomen. Voor het eerst worden er weer huizen gebouwd. De opkomende industrie daar werkt mee aan deze beginnende groei. En dat heeft weer alles te maken met wat de Amerikanen een goede "work-ethic" noemen: een goede werkmentaliteit. De Nederlandse achtergrond van de mensen, die er wonen, zal daar zeker niet vreemd aan zijn.
